हायटेक पुरोहित
हातात
स्मार्टफोन, घरोघरी पौरोहित्य करायला जाण्या-येण्यासाठी मोटारसायकल,
संस्कृतच्या शुद्ध उच्चारांसह इंग्रजी देखील फाडफाड बोलणार्‍या हायटेक यंग
गुरुजींचे प्रमाण सध्या बर्‍यापैकी दिसून येत आहे. मुहूर्त सांगायला
चोपड्या न उघडता चक्क लॅपटॉप वापरला जातो. तुंदीलतनू, टक्कल पडलेले गुरुजी
कालबाह्य होत असून अगदी स्लीम ऍण्ड ट्रीम, नुकतेच मिसरूड फुटलेले, जीम
मध्ये जाणारे अन् जिन्स घालणारे तरुण गुरूजी सध्या माहोल करीत आहेत.
‘तरुण पिढी पार भरकटलेली आहे’, ‘आजचे तरुण
केवळ पाश्‍चिमात्यांचं अंधानुकरण करण्यातच धन्यता मानतात’, ‘यांचा देवावर,
धर्मावर विश्‍वासच राहिलेला नाही,’ अशी अनेक वाक्य आपल्या कानावर नेहमी
आदळत असतात. जुन्या पिढीकडून होणारी ही टीका पूर्णपणे चुकीचे नसली, तरीही
ती पूर्णत: योग्य देखील नाही. व्यावसायिकता म्हणून जे जे करता येईल ते आजची
मुलं करतात अगदी ती ‘प्रोफेशनल पुरोहित’ देखील आहेत. पौरोहित्य हे देखील
आता प्रोफेशन झाले आहे. अगदी वयाच्या १० व्या वर्षापासून वेद अध्ययन आणि
पौरोहित्याकडे वळलेली एक पिढीच आता पौरोहित्य करायला सरसावली आहे. इतर
शिक्षणासोबत हातचा एक गुण असो म्हणून पौरोहित्याचा क्रॅश कोर्स केलेले तरुण
आपली बँक, खाजगी कंपनी, शिक्षक किंवा प्राध्यापकीचा व्याप सांभाळून साईड
बिझनेस म्हणून पौरोहित्य करून घेतात. त्यामुळे भिक्षुकी हे देखील एक करीअर
झाले आहे.
हायटेक यंग गुरुजी
पौरोहित्य म्हणजे भिक्षुकी. आता ती देखील
हायटेक झाली आहे. साधारणपणे पूजा सांगणारे गुरूजी म्हटलं की, आपल्या
डोक्यात त्यांची एक ठरलेली नेहमीची प्रतिमा तयार असते. या ठरलेल्या
प्रतिमेनुसार साधारणत: प्रौढावस्थेतली, कुर्ता, धोतर, खांद्यावर पंचा
असलेली, खचलेली, दाढीची खुंटं वाढलेली आणि सोबत पोथ्यांनी भरलेली एक पिशवी
खांद्यावर चढवलेली व्यक्ती समोर येते. मात्र, या पारंपारिक प्रतिमेला छेद
देण्याचं कार्य आजच्या हायटेक युगातील यंग गुरुजींनी केले आहे. गेल्या काही
वर्षांमध्ये पौरोहित्याकडे विशी-पंचविशीत पोहोचलेल्या तरुणांचा कल दिसून
येत आहे. हातात स्मार्टफोन, घरोघरी पौरोहित्य करायला जाण्या-येण्यासाठी
मोटारसायकल, संस्कृतच्या शुद्ध उच्चारांसह इंग्रजी देखील फाडफाड बोलणार्‍या
हायटेक यंग गुरुजींचे प्रमाण सध्या बर्‍यापैकी दिसून येत आहे. मुहूर्त
सांगायला चोपड्या न उघडता चक्क लॅपटॉप वापरला जातो. तुंदीलतनू, टक्कल
पडलेले गुरुजी कालबाह्य होत असून अगदी स्लीम ऍण्ड ट्रीम, नुकतेच मिसरूड
फुटलेले, जीम मध्ये जाणारे अन् जिन्स घालणारे तरुण गुरूजी सध्या माहोल करीत
आहेत. तसेच मोबाईल क्रांतीमुळे हे यंग गुरुजी अगदी सहज रिचेबल झाले आहेत.
काही बाबतीत यंग गुरुजी जुन्या
गुरुजींपेक्षा निराळे वाटत असले तरीही त्यांच्या वेशभूषेत मात्र कसलाही फरक
पडलेला नाही. हे यंग गुरुजी आपल्याकडे येणार्‍या जुन्या भटजींसारखेच धोतर,
जानवे घालून पौरोहित्य करतात. चार्तुमास म्हटलं की, धार्मिक कार्य, सणांची
सारखी रेलचेल सुरू असते. त्यातल्या गौरी-गणपतीच्या वेळी तर पौरोहित्य
करणार्‍यांचे शेड्युल अगदीच टाईट असते. गुरुजींची अक्षरश: शोधाशोध करावी
लागते. त्यावेळी या यंग गुरुजींचे महत्त्व द्विगुणीत होऊन जाते.
सध्या उपलब्ध असलेले यंग गुरुजी कुठल्याही
बाबतीत कमी नाहीत. अगदी वास्तुशांती, सत्यनारायण, लघुरुद्र, अभिषेकापासून
ते देवी-देवतांच्या प्राणप्रतिष्ठेपर्यंतची सर्व कार्ये हे करू शकतात. अनेक
ज्येष्ठ गुरुजींच्या मते, तरुणांनी पौरोहित्याकडे वळण्याचा घेतलेला निर्णय
योग्य आणि स्वागतार्ह आहे.
पौरोहित्याची उज्ज्वल परंपरा
नागपूर शहराला विद्वान पुरोहितांची तसेच
पुरोहित घराण्यांची उज्ज्वल परंपरा लाभली आहे. अगदी बाबासाहेब
साल्पेकरशास्त्री, आर्वीकर शास्त्री, बापटशास्त्री, टोळशास्त्री, काळी,
सिंगरू, रामडोहकर शास्त्री, धामणकर, अयाचित, आंबेकर, पडेगावकर,
तेलंगशास्त्री, पांढरीकर, पत्राळे, मुळेशास्त्री, नंदनगिरी, चिंचाळकर, जोशी
अशी लांबलचक यादी आपल्या डोळ्यासमोर सहज तरळून जाते. याच उज्ज्वल परंपरेला
समोर नेण्याचे कार्य हे यंग गुरुजी करीत आहेत. संस्कृती संरक्षण,
सर्ंवधनासोबतच स्वत:च्या व्यक्तिमत्त्वाचा विकास करण्याचे कार्य या तरुण
पिढीकडून होत आहे. एकीकडे रेव्ह पार्टी, पब संस्कृती डोके वर काढत असताना
समाजातील तरुणांनी वेद अध्ययन आणि पौरोहित्याकडे वळणे निश्‍चितच कौतुकास्पद
म्हणावे लागेल.
अधिकाधिक तरुणांची गरज
या क्षेत्रातील काही ज्येष्ठ
पुरोहितांच्या मते, या क्षेत्राकडे अधिकाधिक तरुणांनी वळावे. आज नागपूर
शहराची लोकसंख्या ४० लाखाच्या घरात आहे. पौरोहित्य करणारे केवळ ३००-४००
आहेत. तेव्हा अधिकाधिक तरुणांनी या क्षेत्राकडे वळावे असे, वेद अध्यापन आणि
पौरोहित्य करणार्‍या प्रफुल्ल नंदनगिरी यांचे मत आहे. आज सातत्याने
गुरुजींची कमतरता भासत आहे. त्यामुळे सध्याच्या पुरोहितांवर वर्कलोड वाढले
आहे. एका दिवसात तीस-चाळीस पूजा त्यांना कराव्या लागतात. सर्वच यजमानांना
आपल्या घरची पूजा उत्तमरीत्या पार पडावी, योग्य मुहूर्ताच्या वेळेतच व्हावी
असे वाटत असते. मात्र, बरेचदा जो मुहूर्त असतो त्या कालावधीत एक किंवा दोन
पूजा होवू शकतात. अशावेळी तडजोड हा प्रकार हा समोर येतो. यावर नव्याने
तयार झालेली तरुण पुरोहितांची पिढी पर्याय ठरू शकते. तसेच यामुळे
पुरोहितांची होणारी तारांबळ आणि यजमानांना मिळणारे समाधान यांचा मेळ साधला
जाऊ शकतो.
हम भी किसीसे कम नहीं
फक्त पुरुषांचं वर्चस्व असलेले क्षेत्र
म्हणजे भिक्षुकी अथवा पौरोहित्य. यातही स्त्रियांनी आता शिरकाव केला आहे.
केवळ महाराष्ट्रातच नव्हे तर संपूर्ण भारतात अनेक महिला पौरोहित्य
करणार्‍या आहेत. नागपुरात देखील लता पाटणकर यांच्यासारखी अनेक उदाहरणे
आहेत. यापैकी काही पौरोहित्य करणार्‍या स्त्रिया या क्षेत्राकडे एक छंद
म्हणून देखील पाहतात. त्यामागे कुठेही पैसे कमविण्याचा उद्देष नसतो. तर
काही महिला पौरोहितांच्या मते, भिक्षुकीच्या माध्यमाद्वारे आपल्या हातून
परमेश्वराची सेवा होते या समाधानाने त्या पौरोहित्य करतात. एक मात्र खरे की
याही क्षेत्रात हम भी किसी से कम नहीं हे स्त्रियांनी सिद्ध केले आहे.
पौरोहित्य : एक करीअर
पौरोहित्याकडे आजही कनिष्ठ नजरेने
पाहिल्या जाते. भिक्षुकी करणे, याज्ञिकी करणे हे तितकेसे प्रतिष्ठेचे समजले
जात नाही. मात्र, नव्याने या क्षेत्राकडे वळलेल्या तरुणांच्या मते, हे एक
उत्कृष्ट करीअर आहे. काही तरुणांच्या मते, आज पदव्युत्तर शिक्षण घेऊनही जर
नोकरी मिळण्याची शक्यता नसेल तर आपल्या संस्कृतीची कास धरत पौरोहित्याकडे
वळण्यात काय चुकीचे आहे? आज पौरोहित्याकडे एक करीअर म्हणून पाहणार्‍यांची
संख्या दिवसेंदिवस वाढत असल्याचे चित्र दिसून येत आहे. बरे पौरोहित्य
करणार्‍यांचा वर्षभरच सिझन असतो. लग्न, मौंज, बारसे, अभिषेक सुरूच असतात.
त्यात गौरी, गणपती, महालक्ष्मी पासून अगदी दिवाळी पर्यंत पुरोहित हवेच
असतात.
गणशोत्सव, महालक्ष्मी पूजन, नवरात्रामध्ये
पूजेसाठी घरोघरी गुरुजींची गरज निर्माण झालेली असते. गुरुजी येतील
त्यावेळी घरी पूजा सुरू केली जाईल, असा घरच्या लोकांचा आग्रह असतो. मात्र,
गेल्या काही वर्षांत गुरुजींच्या कामाचा व्याप वाढल्यामुळे सोळा ते
पंचविशीतील तरुण पिढीला पौरोहित्याचे शिक्षण दिले जात असून ही तरुण पिढी
घरोघरी पूजा सांगण्यासाठी जाताना दिसते. भोसला वेदशाळा, आर्वीकर वेदपाठ
शाळा येथे नवीन पिढीला पौरोहित्याचे शिक्षण देण्यात येते. आज साधारणपणे एका
दिवसाला १५००-२००० रुपये मिळू शकतात.
पौरोहित्य हे केवळ एक पोट भरण्याचे माध्यम
नसून ते संस्कृतिसंवधर्नाचे एक उत्कृष्ट माध्यम बनू शकते. वेद अध्ययन
पूर्ण केलेला विद्यार्थी पुढे याच क्षेत्रात अध्यापक म्हणूनही नाव कमवू
शकतो. तिरुपती संस्थान, कांची पीठ यांसारख्या संस्था या विद्यार्थ्यांना
शिष्यवृत्ती देखील देतात.
अ) शैक्षणिक संस्था
भोसला वेदशाळा महाविद्यालय सोसायटी, नागपूर
आर्वीकर वेदपाठ शाळा, नागपूर
याज्ञवल्क्य पाठशाळा, त्र्यंबकेश्‍वर, नाशिक
चतुर्वेदी पाठशाळा, ढालेगाव
ब) कालावधी
साधारणपणे वेद अध्ययनाचा संपूर्ण कालावधी
हा ८ ते १० वर्षांचा आहे. यामध्ये वेदांचे संपूर्ण अध्ययन तसेच
पौरोहित्याचे शास्त्रोक्त मार्गदर्शन करण्यात येते.
क) शिष्यवृत्ती
तिरुपती संस्थान : वेद अध्ययन झालेल्या
विद्यार्थ्यांसाठी तिरुपती संस्थानतर्फे एक परीक्षा घेण्यात येते. ही
परीक्षा उत्तीर्ण केल्यास विद्यार्थ्यांना दरमहा १५००० रुपये (आजीवन) वेतन
देण्यात येते.
सांदीपनी राष्ट्रीय वेदविद्या प्रतिष्ठानातर्फेही वेद अध्ययन करणार्‍या विद्यार्थ्यांना मदत करण्यात येते.
ज्येष्ठांच्या अपेक्षा
पौरोहित्याकडे वळलेल्या तरुणांचे स्वागत करणार्‍या ज्येष्ठांच्या या तरुणांकडून काही अपेक्षा देखील आहेत.
तरुण पिढीने या क्षेत्राला केवळ पोट भरण्याचे साधन मानू नये.
वेदांचे, पौरोहित्याचे संपूर्ण शिक्षण घ्यावे.
यजमानांकडे पूजा करताना केवळ वेळ मारून
नेण्याची सवय लावू नये. पूजा कमी घ्याव्यात मात्र, ज्या पूजा घेतल्या आहेत
त्या विधिवत पूर्ण कराव्यात.
कुशाग्रता, पाठांतर, शुद्ध आचरण, स्पष्ट उच्चारण, प्रामाणिकपणा इत्यादी गुणांची शिदोरी कायम सोबत ठेवावी.
पौरोहित्य हा एक हिंदू संस्कृतीतील संस्कार मानून करावा.
स्वत:च्या घरातील नित्यकर्म आधी करावे, त्यानंतरच पौरोहित्यास घराबाहेर पडावे.
काही प्रश्‍न...
आता पौरोहित्य हे करीअर झालेले आहे. त्यात
कमाई देखील चांगली आहे. शिवाय पौरोहित्यासोबतच इतर व्यवसाय देखील करता
येतात. विमा एजंट पासून ट्युशन क्लासेस पर्यंत अनेक गोष्टी करता येतात.
अगदी प्रोफेशनली हे करायचे असल्याने त्याची तरुणांना लाज वाटायची ती भीड
देखील आता चेपली आहे. अगदी ऍब्रॉडला देखील पौरोहित्य करणारे आहेत. लग्न
किंवा इतर कुठल्या मंगल सोहळ्याचे संपूर्ण कंत्राट घेणारेही आहेत. मात्र,
केवळ पौरोहित्य करणार्‍याशी लग्न करायला मुली तयार होत नाहीत, ही थोडीफार
अडचण आहे. दुसर्‍यांची लग्न लावून देणार्‍याला स्वत:च्या लग्नासाठी वाट
बघावी लागते. वेशभूषेचा प्रश्‍न मात्र आता राहिला नाही. यजमानांच्या घरी
जाऊनही धोतर, बंगाली शर्ट, टोपी हा वेश धारण करता येतो. सलग पूजा असल्यातर
वारंवार ड्रेस बदलण्यापेक्षा मग खास पुरोहिताच्या या वेशभूषेची सवय होऊन
जाते.
तर मित्रांनो, समाजाला गरज आहे, चांगली कमाई आहे तर मग प्रोफेशन म्हणून पौरोहित्य स्वीकारायला काय हरकत आहे?
High-Tech priest
$ img_title smartphone in hand, every priest to go-to motorcycles, Sanskrit, English is not the pure uccaransaha also found time for the speakers Hitech Young Guruji rate phadaphada. Time is used to open the laptop pretty much copadya. Tundilatanu, and even bald Expires Master slim and stream itself, just misaruda found behind, Anwar who wear jeans in a gym young Master are currently environment.
"The young generation has passed bharakataleli ',' believe that today's young bliss karanyataca bandwagon just pascimatyancam ',' of God, religion no longer believe," he always told his many sentences are gone. Vaccine consisting of old pidhikaduna not completely wrong, but that is absolutely not the right also. Professionalism as those kids today that they will be even professional priests, too. It is also now Profession priesthood. Just study the Vedas from the 10th year of age and paurohityakade valaleli came to the priesthood is a pidhica. Your bank crash course by young paurohityaca as a result Thanks be to other educational, private company, a teacher or pradhyapakica incidence take up the priesthood as a side business. Rituals so it is also a career.
Hitech Young Teacher
Rituals of priesthood. Now it is also a hi-tech. About Worship saying Master said that, it is the image of the usual price of their own head. Generally, the fixed image: praudhavasthetali, shirt, dhoti, the shoulders whites, khacaleli beard khuntam is in front of the person and the company increased Uploaded shoulder bag full of manuscripts. However, the traditional image segmentation has been offered work in today's hi-tech age Young Master. Youth in the last few years have seen a trend paurohityakade teen age-pancavisita reached. Smartphone in hand, every priest to go-to motorcycle, Sanskrit, English is not the pure uccaransaha also found time for the speakers Hitech Young Guruji rate phadaphada. Time is used to open the laptop pretty much copadya. Tundilatanu, and even bald Expires Master slim and stream itself, just misaruda found behind, Anwar who wear jeans in a gym young Master are currently environment. Young Master is a mobile revolution and have been very easily try and protect them.
In some cases the Young Master would be no different than the old Guruji still lying there, but the difference between their vesabhuseta. The Young Master, you have to be old bhatajinsarakheca dhoti, the hieratic tone nicely. Cartumasa said that religious work, is the start of festival season extending overflow like. Moreover Gauri Ganesha-time schedule is tight pursuing the priesthood altogether. Teachers simply have to hunt. When this is the importance of the dvigunita Young Guruji.
Young Master is not currently available in any case less. Even VaastuShanti, Satyanarayana, laghurudra, and the anointing of the gods and goddesses from all functions can pranapratistheparyantaci. According to several senior Guruji, youth paurohityakade signal for turning a decision is right and welcome.
Paurohityaci splendid tradition
Nagpur city learned priests and priestly families have lived in the bright tradition. Even Dr. salpekarasastri, arvikara Shastri, bapatasastri, tolasastri, black, Singer, ramadohakara Shastri, dhamanakara, inertia, ambekara, padegavakara, telangasastri, pandharikara, patrale, mulesastri, nandanagiri, cincalakara, Joshi is a long list Such a wonderful happen with us. In front of the splendid traditions of this work are to take the Young Master. Culture protection, sarnvadhanasobataca himself the task of development of the personality is pidhikaduna young. On the one hand revha party, pub culture to study the Vedas youth in the community, while drawing on the head and say good will certainly paurohityakade turn.
Need more and more young men
According to the senior priests of the sector, more and more men turn to this sector. Today, the population of the city is the home of 40 lakh. Priesthood that are only 300-400. And more and more young men to turn to this sector, it is not the teaching of the Vedas and the priest who Praful nandanagiri. This is like a constant shortage of teachers. Therefore, the current is increased workload on the priests. Forty-one of the thirty days it takes to be worshiped them. Appeal across all hosts worship your household well, seems to have occurred, it may be veletaca. However, quite often, which can be one or two periods of worship is the time. This case comes before this type of compromise. Generation of young priests may be an option on the newly created. This can also be accomplished by combining the priests and the hosts distracted satisfaction.
We're not at anyone
The area is dominated by men only Rituals or priesthood. Of those women now entrance. Maharashtra, India priesthood that many women are not only the whole. There are also many examples of Nagpur, which Lata too. See also quite a few women who priesthood as a hobby or area. There is not any purpose to make money. According to some of the women paurohitam, Rituals of his hand through his priesthood or the service they were contentedly. However, we also have a right to any area that has been proven to not less than a women.
Priesthood: a career
Paurohityakade is still inferior to the first story. Rituals do, sacrificially do not understand this prestigious culture. However, the newly votes youth valalelya this area, this is an excellent career. According to some of the young men, but this is not likely to get a job post graduation later, what is wrong with your dog need paurohityakade embrace culture, Cass? Today paurohityakade watcher as a career is the number of the picture appears to be growing day by day. Season well priesthood is pursuing a year. Marriage, maunja, christening, Abhishek are continued. It Gauri, Ganapati, priests are exceptions here to Diwali even from Mahalakshmi.
Ganasotsava, Mahalaxmi worship, worship in Navratri is the need for teachers to their houses. Teacher will come when it will begin to worship at home, that home is urging people. However, in the last few years, Guruji working sixteen to increase in the workload is going to teach the young generation paurohityace pancavisitila worship every generation seems to tell when young. Bhosale vedasala, arvikara vedapatha new generation paurohityace education is provided at the school. Generally, this can be a Rs 1500-2000 per day.
This can be a great way to priesthood sanskrtisanvadharnace not only to pay through a stomach. The students can earn a full study of the Vedas as a teacher in the field of the same name along. Tirupati Institute, also offer scholarships to students or organizations like Kanchi flour.
A) educational corporation
Bhosale vedasala Society College, Nagpur
Arvikara vedapatha School, Nagpur
Yajnavalykasmrti school, Trimbakeshwar, Nashik
Chaturvedi school dhalegava
B) the period
The whole period of approximately 8 to 10 years old is learning the Vedas. These Vedanta entire study can guide scientific and paurohityace.
C) Scholarship
Tirupati Institute: students who have taken the test in a study of the Vedas Tirupati sansthanatarphe. If students pass the test of Rs 15,000 per month (lifetime) salary is given.
Veda is to help students who study sandipani National vedavidya pratisthanatarphehi.
Should the Elder
Are also expected to welcome some young people who are elderly or tarunankaduna paurohityakade valalelya.
The young generation should not be the only means of paying the stomach area.
Vedanta, paurohityace take full education.
The worship of the home should not be put to death just wont take long. However, should reduce the worship, worship which they are taken, according to the duly completed.
Sharpness, variants, pure conduct, articulation, etc. points to demonstrate the sincerity with permanent provisions.
This is according to Hindu rites in a culture priesthood.
Own routines to do before the house, then go out to paurohit.
Some of the questions ...
Now that the priesthood is a career. It is also a good income. And paurohityasobataca are also other business. Insurance can be many things to classes from tyusana agent. Since his youth, even to this Professionally Congrats shame that deference is now also color. There are also ebrodala to the priesthood. There are ghenarehi entire contract or any other auspicious wedding celebration. However, only the girls are not ready to get married priesthood host, there is some problem. Second wife denaryala own wedding for glory. Vesabhuseca question, however, was not. Hosts went dhoti, Bengali shirt, hat comes disguised. Frequent change of dress for worship asalyatara than priests and holy is his habit and vesabhuseci.
So friends, the community is needed, then, is what is a good income as a profession to accept priesthood?
Hāyaṭēka purōhita
$img_titlehātāta
smārṭaphōna, gharōgharī paurōhitya karāyalā jāṇyā-yēṇyāsāṭhī
mōṭārasāyakala, sanskr̥tacyā śud'dha uccārānsaha iṅgrajī dēkhīla
phāḍaphāḍa bōlaṇāryā hāyaṭēka yaṅga gurujīn̄cē pramāṇa sadhyā
baryāpaikī disūna yēta āhē. Muhūrta sāṅgāyalā cōpaḍyā na ughaḍatā cakka
lĕpaṭŏpa vāparalā jātō. Tundīlatanū, ṭakkala paḍalēlē gurujī kālabāhya
hōta asūna agadī slīma ĕṇḍa ṭrīma, nukatēca misarūḍa phuṭalēlē, jīma
madhyē jāṇārē an jinsa ghālaṇārē taruṇa gurūjī sadhyā māhōla karīta
āhēta.
‘Taruṇa piḍhī pāra bharakaṭalēlī āhē’, ‘ājacē
taruṇa kēvaḷa pāścimātyān̄caṁ andhānukaraṇa karaṇyātaca dhan'yatā
mānatāta’, ‘yān̄cā dēvāvara, dharmāvara viśvāsaca rāhilēlā nāhī,’ aśī
anēka vākya āpalyā kānāvara nēhamī ādaḷata asatāta. Jun'yā piḍhīkaḍūna
hōṇārī hī ṭīkā pūrṇapaṇē cukīcē nasalī, tarīhī tī pūrṇata: Yōgya dēkhīla
nāhī. Vyāvasāyikatā mhaṇūna jē jē karatā yē'īla tē ājacī mulaṁ karatāta
agadī tī ‘prōphēśanala purōhita’ dēkhīla āhēta. Paurōhitya hē dēkhīla
ātā prōphēśana jhālē āhē. Agadī vayācyā 10 vyā varṣāpāsūna vēda
adhyayana āṇi paurōhityākaḍē vaḷalēlī ēka piḍhīca ātā paurōhitya
karāyalā sarasāvalī āhē. Itara śikṣaṇāsōbata hātacā ēka guṇa asō mhaṇūna
paurōhityācā krĕśa kōrsa kēlēlē taruṇa āpalī bam̐ka, khājagī kampanī,
śikṣaka kinvā prādhyāpakīcā vyāpa sāmbhāḷūna sā'īḍa bijhanēsa mhaṇūna
paurōhitya karūna ghētāta. Tyāmuḷē bhikṣukī hē dēkhīla ēka karī'ara
jhālē āhē.
Hāyaṭēka yaṅga gurujī
paurōhitya
mhaṇajē bhikṣukī. Ātā tī dēkhīla hāyaṭēka jhālī āhē. Sādhāraṇapaṇē pūjā
sāṅgaṇārē gurūjī mhaṭalaṁ kī, āpalyā ḍōkyāta tyān̄cī ēka ṭharalēlī
nēhamīcī pratimā tayāra asatē. Yā ṭharalēlyā pratimēnusāra sādhāraṇata:
Prauḍhāvasthētalī, kurtā, dhōtara, khāndyāvara pan̄cā asalēlī,
khacalēlī, dāḍhīcī khuṇṭaṁ vāḍhalēlī āṇi sōbata pōthyānnī bharalēlī ēka
piśavī khāndyāvara caḍhavalēlī vyaktī samōra yētē. Mātra, yā pārampārika
pratimēlā chēda dēṇyācaṁ kārya ājacyā hāyaṭēka yugātīla yaṅga gurujīnnī
kēlē āhē. Gēlyā kāhī varṣāmmadhyē paurōhityākaḍē viśī-pan̄caviśīta
pōhōcalēlyā taruṇān̄cā kala disūna yēta āhē. Hātāta smārṭaphōna,
gharōgharī paurōhitya karāyalā jāṇyā-yēṇyāsāṭhī mōṭārasāyakala,
sanskr̥tacyā śud'dha uccārānsaha iṅgrajī dēkhīla phāḍaphāḍa bōlaṇāryā
hāyaṭēka yaṅga gurujīn̄cē pramāṇa sadhyā baryāpaikī disūna yēta āhē.
Muhūrta sāṅgāyalā cōpaḍyā na ughaḍatā cakka lĕpaṭŏpa vāparalā jātō.
Tundīlatanū, ṭakkala paḍalēlē gurujī kālabāhya hōta asūna agadī slīma
ĕṇḍa ṭrīma, nukatēca misarūḍa phuṭalēlē, jīma madhyē jāṇārē an jinsa
ghālaṇārē taruṇa gurūjī sadhyā māhōla karīta āhēta. Tasēca mōbā'īla
krāntīmuḷē hē yaṅga gurujī agadī sahaja ricēbala jhālē āhēta.
Kāhī
bābatīta yaṅga gurujī jun'yā gurujīmpēkṣā nirāḷē vāṭata asalē tarīhī
tyān̄cyā vēśabhūṣēta mātra kasalāhī pharaka paḍalēlā nāhī. Hē yaṅga
gurujī āpalyākaḍē yēṇāryā jun'yā bhaṭajīnsārakhēca dhōtara, jānavē
ghālūna paurōhitya karatāta. Cārtumāsa mhaṭalaṁ kī, dhārmika kārya,
saṇān̄cī sārakhī rēlacēla surū asatē. Tyātalyā gaurī-gaṇapatīcyā vēḷī
tara paurōhitya karaṇāryān̄cē śēḍyula agadīca ṭā'īṭa asatē. Gurujīn̄cī
akṣaraśa: Śōdhāśōdha karāvī lāgatē. Tyāvēḷī yā yaṅga gurujīn̄cē mahattva
dviguṇīta hō'ūna jātē.
Sadhyā upalabdha asalēlē yaṅga
gurujī kuṭhalyāhī bābatīta kamī nāhīta. Agadī vāstuśāntī, satyanārāyaṇa,
laghurudra, abhiṣēkāpāsūna tē dēvī-dēvatān̄cyā prāṇapratiṣṭhēparyantacī
sarva kāryē hē karū śakatāta. Anēka jyēṣṭha gurujīn̄cyā matē, taruṇānnī
paurōhityākaḍē vaḷaṇyācā ghētalēlā nirṇaya yōgya āṇi svāgatār'ha āhē.
Paurōhityācī ujjvala paramparā
nāgapūra
śaharālā vidvāna purōhitān̄cī tasēca purōhita gharāṇyān̄cī ujjvala
paramparā lābhalī āhē. Agadī bābāsāhēba sālpēkaraśāstrī, ārvīkara
śāstrī, bāpaṭaśāstrī, ṭōḷaśāstrī, kāḷī, siṅgarū, rāmaḍ'̔ōhakara śāstrī,
dhāmaṇakara, ayācita, āmbēkara, paḍēgāvakara, tēlaṅgaśāstrī,
pāṇḍharīkara, patrāḷē, muḷēśāstrī, nandanagirī, cin̄cāḷakara, jōśī aśī
lāmbalacaka yādī āpalyā ḍōḷyāsamōra sahaja taraḷūna jātē. Yāca ujjvala
paramparēlā samōra nēṇyācē kārya hē yaṅga gurujī karīta āhēta. Sanskr̥tī
sanrakṣaṇa, sarnvadhanāsōbataca svata:Cyā vyaktimattvācā vikāsa
karaṇyācē kārya yā taruṇa piḍhīkaḍūna hōta āhē. Ēkīkaḍē rēvha pārṭī,
paba sanskr̥tī ḍōkē vara kāḍhata asatānā samājātīla taruṇānnī vēda
adhyayana āṇi paurōhityākaḍē vaḷaṇē niścitaca kautukāspada mhaṇāvē
lāgēla.
Adhikādhika taruṇān̄cī garaja
yā
kṣētrātīla kāhī jyēṣṭha purōhitān̄cyā matē, yā kṣētrākaḍē adhikādhika
taruṇānnī vaḷāvē. Āja nāgapūra śaharācī lōkasaṅkhyā 40 lākhācyā gharāta
āhē. Paurōhitya karaṇārē kēvaḷa 300-400 āhēta. Tēvhā adhikādhika
taruṇānnī yā kṣētrākaḍē vaḷāvē asē, vēda adhyāpana āṇi paurōhitya
karaṇāryā praphulla nandanagirī yān̄cē mata āhē. Āja sātatyānē
gurujīn̄cī kamataratā bhāsata āhē. Tyāmuḷē sadhyācyā purōhitānvara
varkalōḍa vāḍhalē āhē. Ēkā divasāta tīsa-cāḷīsa pūjā tyānnā karāvyā
lāgatāta. Sarvaca yajamānānnā āpalyā gharacī pūjā uttamarītyā pāra
paḍāvī, yōgya muhūrtācyā vēḷētaca vhāvī asē vāṭata asatē. Mātra,
barēcadā jō muhūrta asatō tyā kālāvadhīta ēka kinvā dōna pūjā hōvū
śakatāta. Aśāvēḷī taḍajōḍa hā prakāra hā samōra yētō. Yāvara navyānē
tayāra jhālēlī taruṇa purōhitān̄cī piḍhī paryāya ṭharū śakatē. Tasēca
yāmuḷē purōhitān̄cī hōṇārī tārāmbaḷa āṇi yajamānānnā miḷaṇārē samādhāna
yān̄cā mēḷa sādhalā jā'ū śakatō.
Hama bhī kisīsē kama nahīṁ
phakta
puruṣān̄caṁ varcasva asalēlē kṣētra mhaṇajē bhikṣukī athavā paurōhitya.
Yātahī striyānnī ātā śirakāva kēlā āhē. Kēvaḷa mahārāṣṭrātaca navhē
tara sampūrṇa bhāratāta anēka mahilā paurōhitya karaṇāryā āhēta.
Nāgapurāta dēkhīla latā pāṭaṇakara yān̄cyāsārakhī anēka udāharaṇē āhēta.
Yāpaikī kāhī paurōhitya karaṇāryā striyā yā kṣētrākaḍē ēka chanda
mhaṇūna dēkhīla pāhatāta. Tyāmāgē kuṭhēhī paisē kamaviṇyācā uddēṣa
nasatō. Tara kāhī mahilā paurōhitān̄cyā matē, bhikṣukīcyā mādhyamādvārē
āpalyā hātūna paramēśvarācī sēvā hōtē yā samādhānānē tyā paurōhitya
karatāta. Ēka mātra kharē kī yāhī kṣētrāta hama bhī kisī sē kama nahīṁ
hē striyānnī sid'dha kēlē āhē.
Paurōhitya: Ēka karī'ara
paurōhityākaḍē
ājahī kaniṣṭha najarēnē pāhilyā jātē. Bhikṣukī karaṇē, yājñikī karaṇē
hē titakēsē pratiṣṭhēcē samajalē jāta nāhī. Mātra, navyānē yā kṣētrākaḍē
vaḷalēlyā taruṇān̄cyā matē, hē ēka utkr̥ṣṭa karī'ara āhē. Kāhī
taruṇān̄cyā matē, āja padavyuttara śikṣaṇa ghē'ūnahī jara nōkarī
miḷaṇyācī śakyatā nasēla tara āpalyā sanskr̥tīcī kāsa dharata
paurōhityākaḍē vaḷaṇyāta kāya cukīcē āhē? Āja paurōhityākaḍē ēka
karī'ara mhaṇūna pāhaṇāryān̄cī saṅkhyā divasēndivasa vāḍhata asalyācē
citra disūna yēta āhē. Barē paurōhitya karaṇāryān̄cā varṣabharaca
sijhana asatō. Lagna, maun̄ja, bārasē, abhiṣēka surūca asatāta. Tyāta
gaurī, gaṇapatī, mahālakṣmī pāsūna agadī divāḷī paryanta purōhita havēca
asatāta.
Gaṇaśōtsava, mahālakṣmī pūjana,
navarātrāmadhyē pūjēsāṭhī gharōgharī gurujīn̄cī garaja nirmāṇa jhālēlī
asatē. Gurujī yētīla tyāvēḷī gharī pūjā surū kēlī jā'īla, asā gharacyā
lōkān̄cā āgraha asatō. Mātra, gēlyā kāhī varṣānta gurujīn̄cyā kāmācā
vyāpa vāḍhalyāmuḷē sōḷā tē pan̄caviśītīla taruṇa piḍhīlā paurōhityācē
śikṣaṇa dilē jāta asūna hī taruṇa piḍhī gharōgharī pūjā sāṅgaṇyāsāṭhī
jātānā disatē. Bhōsalā vēdaśāḷā, ārvīkara vēdapāṭha śāḷā yēthē navīna
piḍhīlā paurōhityācē śikṣaṇa dēṇyāta yētē. Āja sādhāraṇapaṇē ēkā
divasālā 1500-2000 rupayē miḷū śakatāta.
Paurōhitya hē
kēvaḷa ēka pōṭa bharaṇyācē mādhyama nasūna tē sanskr̥tisanvadharnācē ēka
utkr̥ṣṭa mādhyama banū śakatē. Vēda adhyayana pūrṇa kēlēlā vidyārthī
puḍhē yāca kṣētrāta adhyāpaka mhaṇūnahī nāva kamavū śakatō. Tirupatī
sansthāna, kān̄cī pīṭha yānsārakhyā sansthā yā vidyārthyānnā śiṣyavr̥ttī
dēkhīla dētāta.
A) śaikṣaṇika sansthā
bhōsalā vēdaśāḷā mahāvidyālaya sōsāyaṭī, nāgapūra
ārvīkara vēdapāṭha śāḷā, nāgapūra
yājñavalkya pāṭhaśāḷā, tryambakēśvara, nāśika
caturvēdī pāṭhaśāḷā, ḍhālēgāva
ba) kālāvadhī
sādhāraṇapaṇē
vēda adhyayanācā sampūrṇa kālāvadhī hā 8 tē 10 varṣān̄cā āhē. Yāmadhyē
vēdān̄cē sampūrṇa adhyayana tasēca paurōhityācē śāstrōkta mārgadarśana
karaṇyāta yētē.
Ka) śiṣyavr̥ttī
tirupatī
sansthāna: Vēda adhyayana jhālēlyā vidyārthyānsāṭhī tirupatī
sansthānatarphē ēka parīkṣā ghēṇyāta yētē. Hī parīkṣā uttīrṇa kēlyāsa
vidyārthyānnā daramahā 15000 rupayē (ājīvana) vētana dēṇyāta yētē.
Sāndīpanī rāṣṭrīya vēdavidyā pratiṣṭhānātarphēhī vēda adhyayana karaṇāryā vidyārthyānnā madata karaṇyāta yētē.
Jyēṣṭhān̄cyā apēkṣā
paurōhityākaḍē vaḷalēlyā taruṇān̄cē svāgata karaṇāryā jyēṣṭhān̄cyā yā taruṇāṅkaḍūna kāhī apēkṣā dēkhīla āhēta.
Taruṇa piḍhīnē yā kṣētrālā kēvaḷa pōṭa bharaṇyācē sādhana mānū nayē.
Vēdān̄cē, paurōhityācē sampūrṇa śikṣaṇa ghyāvē.
Yajamānāṅkaḍē
pūjā karatānā kēvaḷa vēḷa mārūna nēṇyācī savaya lāvū nayē. Pūjā kamī
ghyāvyāta mātra, jyā pūjā ghētalyā āhēta tyā vidhivata pūrṇa karāvyāta.
Kuśāgratā, pāṭhāntara, śud'dha ācaraṇa, spaṣṭa uccāraṇa, prāmāṇikapaṇā ityādī guṇān̄cī śidōrī kāyama sōbata ṭhēvāvī.
Paurōhitya hā ēka hindū sanskr̥tītīla sanskāra mānūna karāvā.
Svata:Cyā gharātīla nityakarma ādhī karāvē, tyānantaraca paurōhityāsa gharābāhēra paḍāvē.
Kāhī praśna...
Ātā
paurōhitya hē karī'ara jhālēlē āhē. Tyāta kamā'ī dēkhīla cāṅgalī āhē.
Śivāya paurōhityāsōbataca itara vyavasāya dēkhīla karatā yētāta. Vimā
ējaṇṭa pāsūna ṭyuśana klāsēsa paryanta anēka gōṣṭī karatā yētāta. Agadī
prōphēśanalī hē karāyacē asalyānē tyācī taruṇānnā lāja vāṭāyacī tī bhīḍa
dēkhīla ātā cēpalī āhē. Agadī ĕbrŏḍalā dēkhīla paurōhitya karaṇārē
āhēta. Lagna kinvā itara kuṭhalyā maṅgala sōhaḷyācē sampūrṇa kantrāṭa
ghēṇārēhī āhēta. Mātra, kēvaḷa paurōhitya karaṇāryāśī lagna karāyalā
mulī tayāra hōta nāhīta, hī thōḍīphāra aḍacaṇa āhē. Dusaryān̄cī lagna
lāvūna dēṇāryālā svata:Cyā lagnāsāṭhī vāṭa baghāvī lāgatē. Vēśabhūṣēcā
praśna mātra ātā rāhilā nāhī. Yajamānān̄cyā gharī jā'ūnahī dhōtara,
baṅgālī śarṭa, ṭōpī hā vēśa dhāraṇa karatā yētō. Salaga pūjā asalyātara
vāranvāra ḍrēsa badalaṇyāpēkṣā maga khāsa purōhitācyā yā vēśabhūṣēcī
savaya hō'ūna jātē.
Tara mitrānnō, samājālā garaja āhē, cāṅgalī kamā'ī āhē tara maga prōphēśana mhaṇūna paurōhitya svīkārāyalā kāya harakata āhē?
